Hij stapte uit en kwam ons tegemoet, met de korte dribbelpasjes van de kleine man die te dik is geworden. 'Dat is lang geleden!' begon ik. 'Wat je zegt, jongen', reageerde Jopie, 'wat je zegt. Hoe is het nou?' Hij wachtte het antwoord niet af, wees op het café op de hoek en duwde ons naar binnen. 'Kom op, jongens, pilsje pakken en even bijpraten. ' Hij klom op de kruk en liet glazen vullen. 'Wat doe je tegenwoordig?' vroeg ik. 'Nou, jongen, ik mag niet mopperen, al zeg ik het zelf,' antwoordde Jopie, terwijl hij het glas optilde, waarbij een gouden kettinkje rond zijn pols vrijkwam en een dikke gouden ring tegen het glas tinkelde. 'Ik ben in zaken. Visadvies BV.' Wij keken Jopie vragend aan. 'Visadvies BV? Wat mag dat in 's hemelsnaam wezen?' Jopie grijnsde. 'Dat zit zo. Jullie weten dat ik graag een wedstrijdje mocht vissen, nietwaar? Nou merkte ik dat er steeds meer spulletjes aan te pas kwamen. Je kon het zo gek niet bedenken of je zag het langskomen. Bijzondere lijnen, apart soort nylon, drijvende, zwevende en zinkende vliegenlijnen, haken in tientallen maten en vormen, hengels van hout, plastic, carbon, kevlar, hol en vast, alle soorten actie, voeren in allerlei samenstelling, viskleding, aas, moet ik nog doorgaan? Ach jongens, dat gewone vissen van ons van vroeger, dat kon natuurlijk niet meer. Je zag door de nieuwe spullen het water niet meer, zal ik maar zeggen. Nou zaten de gewone jongens aan de waterkant daar niet mee hoor. Die lieten zich niet opjagen, een keer een nieuw hengeltje of wat ander voer, daar bleef het wel bij en ze vingen hun visjes toch wel. Maar je had ook andere lui, een nieuw soort visser, heel andere typen. Veel kapsones, veel geld te verspijkeren, geen geduld om zelf dingen uit te proberen, weinig tijd en altijd haast. Ik dacht, kijk daar zit een markt in. Dat soort mensen komt niet in de winkel van Ome Jan op de hoek , om een beetje bij te praten. Dat zijn meer de 'verwentypes' , snap je wel?' Wij keken Jopie met stijgende verbazing aan. Wat hadden wij nou aan onze fiets hangen? 'Verwentypes' herhaalde ik, het woord proevend. 'Ja, geld genoeg en lol tekort,' ging Jopie verder. 'Dus, ik zag een gat in de markt, zoals ze dat in de zakenwereld noemen. Tenslotte heb je overal adviesbureaus voor. Waarom zou ik niet een bureautje beginnen? In 'sportvisadvies' , om het maar eens mooi te zeggen. Om een lang verhaal kort te maken. Ik doe dat werk nu een paar jaar en de zaken gaan prima. Ik hoef niet meer de hele week te werken, heb een mooie villa gekocht en rijd in een eersteklas auto van de zaak. En het is nog leuk om te doen ook!' Jopie grijnsde, zijn snorretje ging wat omhoog en hij nipte met pretoogjes van zijn biertje. 'Maar wat doe je dan precies?' wilde mijn vriend weten. 'Ach van alles. Om een voorbeeld te geven. Mijn bureau verzorgt sportvisdagen, je kan van alles kiezen, elke vissoort, elk soort water, elk soort materiaal. Echt voor de sport, of een feestje, een teambuilding, een bezinningsdag. Ik lever de hapjes en de drankjes, of ook volledige catering. Groot succes hoor. En ook een leuke handel is het organiseren van bedrijfsdagen voor groepen. Ik zorg dan voor het hele programma, natuurlijk met de visserij als thema. Ik huur dan een kampioen in, die vertelt over zijn carrière, het focussen op een doel, van dat soort dingen. Wij geven ook cursussen en zijn bijvoorbeeld ook gespecialiseerd in coaching en training van wedstrijdvissers, een hele nieuwe markt. Laten we nou eerlijk wezen, jongens, dachten jullie nou heus dat onze professionals langzamerhand nog weg weten tussen de bomen van de vistechniek? Dat kunnen ze toch ook allemaal niet bijhouden! Stapelgek worden ze van de stroom van nieuwe spullen! En wat denk je van de aasontwikkeling, zoals wij dat noemen; pak de eerste de beste catalogus van een behoorlijk bedrijf, je weet toch niet wat je ziet. Alleen al de boilie-divisie... ' Het tettert in mijn oren. 'Boilie- divisie?' herhaal ik. 'Wat nou 'divisie'? Wat krijgen we nou, gekookte meelballetjes met een paar smaakjes, meer is dat toch niet?' Jopie maakte een afwerend gebaar. 'Nee jongen, dat zie jij niet goed, dat benaderen wij in ons vak toch anders,' Jopie keek mij bijna bestraffend aan. 'Zoals ik dus zei,' ging hij verder, 'alleen al het boilie-gebeuren vraagt tegenwoordig een eigen specialisatie.' Ik voelde mijn kiezen knarsen: dat vreselijke woord 'het boiliegebeuren', alleen al daarop knapte ik af. Jopie's Visadvies BV had vast en zeker ook specialisten voor het 'maden en wormengebeuren' en de 'dobberdivisie' , om maar niet te spreken van nieuwe ontwikkelingen in de 'loodsfeer' en het 'hakensegment'. En inderdaad , ze kwamen allemaal langs in Jopies verhaal. Hij wist van geen ophouden.
Bij de derde borrel was hij toe aan de interne organisatie van Sportadvies BV waar, zoals hij zei, de laatste tijd veel aandacht werd besteed aan de 'styling' van het product 'sportadvisering' en aan het verkennen van de mogelijkheden tot internationalisering en productverbreding. Zo waren ze voortdurend bezig met innoveren. Want, zo legde Jopie uit, zonder innovaties geen toekomst. Het was net als op een surfplank in de branding, je moest op de hoogste golf meegaan om vaart te houden. Zo waren ze nu net bezig met de ontwikkeling van interne praktijkcursussen. Een week lang vislessen onder leiding van een pro. Jopie was juist vandaag op weg om een niet renderend gemeentelijk zwembad op te kopen, om dat geschikt te maken als oefenbassin voor het werpen van vliegen. Jopie keek intussen al enkele keren op zijn horloge, hij moest nodig weg naar een bespreking met een bedrijfje dat bijzonder wormen en maden kweekte, in vele kleuren en vormen. Hij wilde een langjarig contract afsluiten om de concurrentie voor te zijn. 'Zeg Jopie,' hoorde ik mijn vriend zeggen, toen hij opstond. 'Vis jijzelf ook nog wel eens? Zo op je gemak met een simpel hengeltje, half witbrood voor de pluimpjes, lekker op de voorntjes? Dat deed je vroeger toch graag?' Jopie keek alsof hij het nog verder dan in Keulen horen donderen. Even later zagen we zijn be-em-wee van de stoep rollen. De groene strook van de bekeuring had Jopie achteloos onder de ruitenwisser vandaan gehaald. Die zal de 'BV Visadvies' wel voor zijn rekening nemen. Terwijl Jopie wegreed in zijn bedrijfsauto draaide hij het raampje nog eens helemaal open: 'En vergeet niet het nieuwste, jongens, het dronegebeuren. Helemaal nieuw. Je hangt je voer en je aas aan een drone en stuurt die boven je visplek. Te gek, jongens!' En hij reed weg. 'Visadvies BV' siste mijn vriend met een vies gezicht, alsof hij een zure drank in zijn mond had.